ICAP και Vodafone: Η αναλγησία σε όλο της το μεγαλείο
Πριν λίγες μέρες έφτασε, μέσω του blacklist.radical.gr, η καταγγελία μιας συναδέλφισσας που ξεκίνησε να εργάζεται στο τηλεφωνικό κέντρο της Vodafone μέσω της ICAP, με την οποία υπέγραψε σύμβαση ορισμένου χρόνου. Η σύμβαση ξεκίνησε τον Οκτώβριο, ενώ στο διάστημα αυτό των 4 μηνών έγινε και ανανέωση της σύμβασης, μιας και η Vodafone ήταν ευχαριστημένη με την απόδοση της εργαζόμενης.
Το «έγκλημα» της εργαζόμενης είναι ότι εκτός της εργασίας της είχε και μια σχολή να τελειώσει, οπότε «τόλμησε» το πρώτο 10ήμερο του Ιανουαρίου να ενημερώσει γραπτώς και την ICAP που την είχε προσλάβει, αλλά και τη Vodafone για την οποία εργαζόταν, πως χρειάζεται να πάρει τη φοιτητική της άδεια, τις 10 τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου.
Η άδεια δόθηκε κανονικά, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε νύξη για κακή απόδοση της εργαζόμενης, ενώ δεν είχε αναφερθεί και κανένα πρόβλημα ως προς το θέμα της άδειας. Όλα αυτά μέχρι τις 29 Ιανουαρίου, όπου στις 9 το βράδυ η εργαζόμενη δέχθηκε κλήση από την ICAP, κατά τη διάρκεια της οποίας ενημερώθηκε πως η σύμβαση της λήγει στις 31 Ιανουαρίου και δεν θα ανανεωθεί καθώς έχει αποδειχθεί ανεπαρκής ως εργαζόμενη.
Η συναδέλφισσα, κάτι τέτοιο το άκουγε για πρώτη φορά και φυσικά αδυνατούσε να πιστέψει πώς εταιρείες που συνεχίζουν να αναρτούν αγγελίες για νέες θέσεις εργασίας απολύουν μέσω της μη ανανέωσης συμβάσεων εργαζόμενες, που έχουν ανάγκη αυτή τη δουλειά, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας και καραντίνας. Βρέθηκε ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, άνεργη, χωρίς να δικαιούται τις παροχές που θα λάμβανε από τον ΟΑΕΔ, για τη φοιτητική της άδεια και χωρίς να δικαιούται το επίδομα ανεργίας, που θα της επέτρεπε να αφιερώσει το χρόνο, που χρειάζεται για να ολοκληρώσει τις σπουδές της.
Αυτή είναι η «κοινωνική ευθύνη» και το ανθρώπινο πρόσωπο εταιρειών του κλάδου όπως η Vodafone και η ICAP, που αντιμετωπίζουν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους ως αναλώσιμους, που μπορούν να τους αλλάζουν όποτε αυτοί επιθυμούν, για να μην αποκτούν εργασιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα σταθερής και μόνιμης εργασίας, που θα τους επιτρέπει να οργανώνονται συλλογικά και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Για αυτό το λόγο, φρόντισαν άμεσα να βρουν και αντικαταστάτη για τη θέση της απολυμένης.
Κάτι τέτοιο για εμάς, φυσικά και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Δεν θα αφήσουμε καμία εργοδοτική αυθαιρεσία, καμία απόλυση να πέσει κάτω! Η εμπειρία μας –ειδικά μέσα στην πανδημία– έχει δείξει ότι φρένο στην κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων μας μπορεί να βάλει μόνο η οργάνωση στο κλαδικό μας σωματείο, το ΣΕΤΗΠ, η καταγγελία τέτοιων περιστατικών στην Επιθεώρηση Εργασίας, αλλά κυρίως η συλλογική μας δράση. Απαιτούμε την επαναπρόσληψη της συναδέλφισσας, αναγνωρίζοντας φυσικά το δικαίωμά της να λαμβάνει τις άδειες που δικαιούται για να ολοκληρώσεις τις σπουδές της.
- Η εργασία μας δεν είναι παιχνίδι, είναι όρος ζωής για εμάς
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας
- Τέρμα πια στο άθλιο καθεστώς της επενοικίασης