Σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα, πλέον δεν χωρούν παρερμηνείες. Η κυβέρνηση με την πίστωση χρόνου που της δώσαμε με την υπομονή και τον εγκλεισμό μας στο πρώτο lockdown, είχε 8 μήνες να κάνει αυτά που έπρεπε για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί χωρίς απώλειες το δεύτερο κύμα πανδημίας που θα ερχόταν. Κύμα αναπόφευκτο, όπως είχαν προειδοποιήσει οι πάντες, μετά το τραγελαφικά πρόχειρο άνοιγμα του τουρισμού, για να μην «στενοχωρηθούν» τα μεγάλα τουριστικά γραφεία.

Από την πρώτη στιγμή, συνδικάτα και εκπρόσωποι γιατρών του ΕΣΥ, η επιστημονική κοινότητα, εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, ζητούσαμε τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν την εξάπλωση του ιού: περισσότερα δρομολόγια στα ΜΜΜ, όπου στοιβάζεται ο κόσμος κατά χιλιάδες καθημερινά και ενίσχυση του – ήδη μνημονιακά πετσοκομμένου – ΕΣΥ με γιατρούς, προσωπικό, υποδομές, και ΜΕΘ. Αντ’ αυτού, (ας βάλουμε στην άκρη τα γελοία πανηγύρια περί «κυβέρνησης σωτήρα»), η κυβέρνηση αναλώθηκε στο να χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ (που πλέον αποτελούν και επίσημα payroll) και ξοδεύοντας άλλα τόσα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και οχήματα της αστυνομίας!

Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι που μας βρίσκουν σήμερα με το ΕΣΥ γονατισμένο, τον ημερήσιο αριθμό νεκρών πάνω από 100, και όχι τα παραμύθια περί «ατομικής ευθύνης» και «απείθαρχης νεολαίας». Στην πλειοψηφία του, ο κόσμος της εργασίας κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κρατήσει εαυτόν και τους γύρω του ασφαλείς. Αντιθέτως, πολλοί και πολλές από εμάς, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε κανονικά στη δουλειά και βλέπουμε εργοδότες να μην τηρούν τα μέτρα προστασίας ή, όσοι βγαίνουμε σε τηλεργασία, δεν προβλέπεται καμία παροχή για τα επιπλέον έξοδα ρεύματος, θέρμανσης, διαδικτύου. Και το πρόβλημα φυσικά πολλαπλασιάζεται για τις οικογένειες με μικρά παιδιά και τη μη χορήγηση αδειών ειδικού σκοπού. Η κυβέρνηση μένει πιστή – μέχρι θανάτου, κυριολεκτικά – στο δόγμα «ούτε ένα ευρώ στον δημόσιο τομέα», και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την πανδημία για να χαρίσει ξανά όσα περισσότερα μπορεί στο κεφάλαιο.

100 νεκροί τη μέρα και η κυβέρνηση νομοθετεί

Βρισκόμαστε ήδη στη μέση μιας μεγάλης δίνης του κόσμου της εργασίας. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται λόγω πανδημίας, αντί να προστατευτούν. Πολλοί εργοδότες βγάζουν ψευδώς τους εργαζόμενους σε αναστολή, αλλά τους υποχρεώνουν να συνεχίζουν να δουλεύουν μαύρα, κερδίζοντας ακόμα περισσότερα μέσα στην πανδημία. Τα ωράριά μας έχουν γίνει λάστιχο, λόγω της τηλεργασίας. Οι έλεγχοι τόσο για την τήρηση του εργατικού δικαίου, όσο και για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων από την πλευρά των εργοδοτών, αποδεικνύονται ανύπαρκτοι. Έχοντας ήδη περάσει αντιλαϊκούς νόμους εν μέσω πανδημίας, όπως την αλλαγή του πτωχευτικού κώδικα και την περιστολή των διαδηλώσεων, καταθέτει όπως λέει σε διαβούλευση στο τέλος Νοεμβρίου νέο απαράδεκτο εργασιακό νομοσχέδιο.

Διαβάζοντας κανείς τις εξαγγελίες, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει ότι, κι ο ίδιος ο ΣΕΒ να το έγραφε, έτσι δε θα έβγαινε. Μεταξύ άλλων περιέχει:

Ουσιαστική κατάργηση του οκταώρου. Κι αυτό γιατί, νομιμοποιείται η εργασία 10 ωρών ανά ημέρα, αρκεί αυτό το σύνολο υπερωριών να επιστραφεί ως ρεπό. Το πιο αστείο όλων βέβαια είναι, ότι αυτό θα προκύπτει μετά από «συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου»! Λες και, αν θέλει κάτι από εμάς ο εργοδότης, μας προσκαλεί να κάτσουμε μαζί του σε ένα τραπέζι και μας ρωτάει ευγενικά «Τι θα έλεγες για αυτό, συμφωνείς;».

Δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο ήδη υποβαθμισμένο (από προηγούμενο νόμο) Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, περνώντας την αρμοδιότητα περί «εργατικής διαφοράς» στον ΟΜΕΔ, έναν οργανισμό που διοικείται σε μεγάλο βαθμό από εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και ΣΒΕ) με τη συμμετοχή και εκπροσώπου της ΓΣΕΕ.

Ποινικοποιεί την απεργία, και ταυτόχρονα αποδυναμώνει τα συνδικάτα. Προβλέπεται αποζημίωση του εργοδότη εάν μια απεργία κριθεί παράνομη (αλήθεια, ποιος το κρίνει αυτό;),  θεσπίζει την επιβολή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας του 50%+1 ποσοστού των μελών του σωματείου για να αποφασιστεί μια κινητοποίηση, και προβλέπει συμφωνημένο με τον εργοδότη χώρο και χρόνο που θα γίνει αυτή.

Καθιερώνει την «προειδοποίηση απόλυσης» με διάρκεια 4 μηνών. Εάν εντός αυτού του χρονικού διαστήματος ο εργοδότης «προειδοποιήσει» την εργαζόμενη για την απόλυσή της, τότε μπορεί να της καταβάλει το 50% από το ποσό που δικαιούνταν ως αποζημίωση μέχρι τώρα.

Ειδικά στον δικό μας κλάδο, αν διαβάσει κανείς μία-μία τις παραπάνω πτυχές του νομοσχεδίου, δύσκολα θα πει ότι αυτά δεν τα έχει ξαναδεί. Δουλεύουμε σε έναν κλάδο όπου η απλήρωτη υπερωρία είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι μίλησαν για σωματείο – ή πόσο μάλλον για απεργία – και απολύθηκαν εκδικητικά από την εργοδοσία. Ο κλάδος της πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, αυτός για τον οποίον συχνά κοκορεύονται ότι είναι ο πιο κερδοφόρος, είναι ταυτόχρονα και ο μεγαλύτερος «λαγός», αυτός δηλαδή που «τρέχει μπροστά» ανοίγοντας τον δρόμο στην εργοδοτική αυθαιρεσία για να ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι. Όλη αυτή η κερδοφορία συνέβη εξ’ ολοκλήρου στις πλάτες μας.

Καμία έξοδος, διασκέδαση, σινεμά ή θέατρο. Αυτά είναι περιττά πράγματα. Σπίτι – δουλειά και πάλι σπίτι, είναι αυτό ακριβώς που θέλουν από τον εργαζόμενο κόσμο.

Η υπομονή μας τελείωσε, η οργή μας θα τους τσακίσει

Απέναντι στην πανδημία, ό,τι έχουμε είναι οι γιατροί και οι εργαζόμενοι του ΕΣΥ που με κίνδυνο ζωής και αυταπάρνηση κάνουν ό,τι μπορούν.

Για τους διπλανούς μας που καταστρέφονται από την πανδημία, για τους μετανάστες, τους ηλικιωμένους χωρίς βοήθεια, ό,τι έχουμε είναι η αλληλεγγύη μας.

Απέναντι στην εργοδοσία που μας θέλει να δουλεύουμε τζάμπα υπερωρίες, να μας απολύει όποτε γουστάρει, να μας φορτώνει στις πλάτες τη χασούρα ενώ καρπώνεται όλα τα κέρδη, ό,τι έχουμε είναι τα σωματεία μας, οι αγώνες, το δικαίωμά μας στην απεργία.

Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς.

Στις 26 Νοεμβρίου, δεν μένουμε σπίτι, απεργούμε! Είτε δουλεύουμε με τηλεργασία είτε όχι, την Πέμπτη δεν πάμε στη δουλειά, δεν ανοίγουμε τον υπολογιστή μας.

Συμμετέχουμε, με όλα τα μέσα προστασίας, μάσκες και αποστάσεις, στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος – Υπουργείο Εργασίας στις 11 π.μ. και στην πορεία που θα ακολουθήσει.

• Να μην κατατεθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο Βρούτση που καταργεί το 8ωρο και χτυπάει τον μαχητικό συνδικαλισμό
• Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας – αυξήσεις στους μισθούς – λιγότερη δουλειά
• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας και τα σχολεία – μαζικά τεστ σε όλο τον πληθυσμό
• Λεφτά για την υγεία, όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς και αστυνομία
• Μαζικές μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών – άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας χωρίς αποζημίωση
• Πύκνωση δρομολογίων των ΜΜΜ με προσλήψεις προσωπικού και τήρηση του υγειονομικού πρωτοκόλλου για τους εργαζόμενους
• Κανένας εργαζόμενος και άνεργος χωρίς εισόδημα – επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις