Η δουλειά του influencer και του life coach δεν εξαντλείται μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με selfies και τοποθέτηση προϊόντων. Πριν μερικές μέρες, υπέπεσε στην αντίληψή μας ένα άρθρο από τον εργοδότη της Skroutz, Γιώργο Χατζηγεωργίου, με τίτλο «Πώς να διαχειριστείτε την καριέρα σας», ή, αν επιλέγαμε εμείς έναν εναλλακτικό τίτλο: «Life coaching από τον εργοδότη σου». 

Πιστεύουμε είναι δύσκολο να μην γνωρίζει κάποιος τη Skroutz, την εφαρμογή που κατέχει εξέχουσα (σχεδόν μονοπωλιακή) θέση στο ηλεκτρονικό εμπόριο, κερδίζοντας 2,5 εκατομμύρια ευρώ το έτος 2023 (με τζίρο άνω των 100 εκατομμυρίων) και με τον CEO να δηλώνει προσφάτως ότι αναμένεται στα επόμενα χρόνια να καταγράψει κέρδη άνω των 12 εκατομμυρίων ευρώ! Και μας εξηγεί πολύ ωραία πώς το καταφέρνει αυτό.

Σε αυτό το άρθρο λοιπόν, ο κύριος Χατζηγεωργίου μας δίνει συμβουλές για το πώς θα έχουμε μια επιτυχημένη καριέρα, από τις πρώτες μας ημέρες ως junior μέχρι τα “senior years”. 

Θα έλεγε κανείς ότι θέλει να μας βοηθήσει από αγάπη. Εξάλλου, στη Skroutz και σε όλες τις αντίστοιχες εταιρείες «είμαστε οικογένεια και μοιραζόμαστε τα ίδια πράγματα».

Μην βιαστείτε να γελάσετε. Δεν αργεί να μπει καθόλου στο ψητό. 

Ήδη από την πρώτη παράγραφο συνειδητοποιεί ότι «υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με τα βήματα που απαιτούνται για να προοδεύσουμε στην καριέρα μας», όπως πχ, το να πιστεύουμε ότι μπορούμε το επιτύχουμε αυτό μόνο με 8 ώρες τη μέρα δουλειά! Τονίζει μάλιστα με bold στο κείμενο ότι το «να φέρνεις εις πέρας μόνο τις απαιτήσεις του ρόλου σου, δεν πρόκειται να σε πάει πουθενά».

Έπειτα συνεχίζουμε σε πιο χαλαρό κλίμα, με life coaching «ψαγμένα» αποφθέγματα: «πρέπει να αποδεχθείς ότι η καριέρα σου είναι 100% δική σου ευθύνη» (όπως είναι και ο ελεύθερός μας χρόνος, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, η ζωή μας και όχι μόνο η δουλειά μας), ή, το ακόμα πιο αστείο «το μυαλό σου δεν έχει διαφορά από το σώμα σου, δεν περιμένουν όλοι από τον μάνατζέρ τους να τους πει ότι πρέπει να ασκηθούν ή να χάσουν βάρος».

Παρακάτω αφήνει τα κενά γράμματα και μπαίνει στην ουσία: «Πρέπει να αποδεχθείς ότι κάτι χάνεις, κάτι παίρνεις» (accept the trade-offs). «Μια ισορροπημένη ζωή σημαίνει αργή εξέλιξη καριέρας, ενώ μια γρήγορη εξέλιξη καριέρας είναι βέβαιο ότι θα προσθέσει άγχος στην προσωπική σας ζωή». 

Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε σε αυτό το άρθρο ένα χιουμοριστικό ύφος, από την αρχή μέχρι το τέλος, σαρκάζοντας την υπεροψία και την δήθεν αφέλεια με την οποία οι εργοδότες, που έχουν θησαυρίσει στις πλάτες μας, αντιμετωπίζουν εμάς που δουλεύουμε για να ζήσουμε με τον μισθό που αυτοί μας δίνουν. Όμως εδώ δεν γίνεται να κρατήσουμε το χιούμορ μας. Η παραπάνω φράση σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση, ότι κοίτα να δεις, για να «ανελιχθείς» και να μπορέσεις οικονομικά να είσαι καλύτερα στο μέλλον, θα το πληρώσεις με άγχος, στρες, εντατικοποίηση και εργασιακή καταπίεση. Πρακτικά με αυτή τη φράση, όχι κάποιος γραφικός φιλελεύθερος του twitter, αλλά ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες, σου λέει ότι έτσι ΠΡΕΠΕΙ να είναι τα πράγματα: για να πας μπροστά θα πρέπει να  «ματώσεις».

Επιπλέον, η λογική του – που προσπαθεί να την παρουσιάσει και ως «ρεαλιστική» – βασίζεται σε έναν ακραίο νεοφιλελεύθερο ατομικισμό που «φαίνεται» να ξεχνάει ότι μόνο η ομαδική εργασία μπορεί να φέρει τα κερδοφόρα αποτελέσματα που τον έχουν φέρει σε αυτή τη θέση.

Και προτείνει και λύση. Ανάμεσα στα διάφορα καθήκοντά μας, είναι να μάθουμε να ελέγχουμε και τα συναισθήματά μας! Σε αυτό λέει, βοηθάει και η ψυχοθεραπεία. Ήδη κύριε Χατζηγεωργίου δεν μπορούμε καλά καλά να ελέγξουμε την οργή μας με αυτά που διαβάζουμε. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την ψυχοθεραπεία, κάθε άλλο. Έχουμε όμως τεράστιο πρόβλημα με τη λογική που λέει ότι το άγχος και η κακή ψυχική κατάσταση είναι ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ σε έναν χώρο εργασίας.

Να μην έχουμε αυταπάτες την επόμενη φορά λοιπόν, όταν αναρωτηθούμε με ποια κριτήρια γίνονται οι εσωτερικές αξιολογήσεις στις δουλειές μας, όταν μας βαθμολογούν για την «απόδοσή» μας. Αν κάνεις απλώς «αυτά που σου ζητάνε στο οκτάωρο», θα βρεθείς χαμηλά στην αξιολόγηση. Ξέρουμε ακριβώς τι εννοούν όταν, για τις απολύσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Skroutz, έλεγαν ότι «απολύθηκε γιατί δεν ταίριαζε με τη φιλοσοφία της εταιρείας». Το λέει και πάλι ανοιχτά ο κύριος Χατζηγεωργίου στο άρθρο του: be humble. Ή αλλιώς, σε ελεύθερη μετάφραση, κάνε αυτό που σου λέμε ήσυχα κι αδιαμαρτύρητα.

Ξέρουμε ότι στο μυαλό των εργοδοτών, έτσι είναι τα πράγματα πάνω κάτω. Φαίνεται όμως με εξαιρετικά αστείο τρόπο από την ομαδική ονείρωξη διάφορων στα σχόλια του άρθρου (με τους δεκάδες διαφορετικούς ευφάνταστους τίτλους που σημαίνουν «αφεντικό», όπως CEO, founder, manager, VP, director, chief, leader και πάει λέγοντας).

Οι εργαζόμενοι που έχουν απολυθεί το προηγούμενο διάστημα από τη Skroutz, μάλλον τα έκαναν καλά στο οκτάωρό τους απ’ ότι φαίνεται, καθ’ ότι την έφτασαν να είναι κερδοφόρα επιχείρηση εκατομμυρίων. Για να μιλήσουμε και τη γλώσσα του κύριου Χατζηγεωργίου, «έδωσαν value» στην εταιρεία.

Υπάρχει κάπου εδώ ένα μοτίβο που το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στις εταιρείες το κλάδου μας: εργοδοσίες που βάζουν στόχους να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους σε υπερθετικό βαθμό (εδώ επιδιώκουν από τα 2 εκατομμύρια στα 12!), στόχους που αν δεν τους πιάσουν, τότε στρέφονται σε περικοπές σε ο,τι θεωρούν εύκολα αναλώσιμο: τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που με τη δική τους εργασία έχουν φτάσει την επιχείρηση μέχρι εκεί.

Εν κατακλείδι, δεν περιμένουμε από κανέναν εργοδότη να μας δώσει συμβουλές για τη δουλειά μας, γιατί ξέρουμε καλά πού το πάει, όπως εξηγήσαμε παραπάνω. Για την ακρίβεια, ξέρουμε ήδη εδώ και χρόνια τι ακριβώς επιζητούν οι εργοδότες από εμάς. Μας δημιούργησε απλώς λίγη έκπληξη να τα λένε τόσο εξόφθαλμα, σε στυλ Άδωνι Γεωργιάδη ή/και Elon Musk: «θα πω σκληρές αλήθειες κι ας γίνω αντιδημοφιλής».

Η δουλειά που κάνουμε βασίζεται στην ολοένα και βαθύτερη γνώση του αντικειμένου, στην ενημέρωση για τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις και στο βάθεμα της εμπειρίας από την επίλυση προβλημάτων μαζί με τους συναδέλφους μας, στα πλαίσια της ομαδικής συνεργασίας μας. Είναι αυτονόητο για εμάς ότι η εκπαίδευση των εργαζομένων, η αναβάθμιση των γνώσεών τους και ως εκ τούτου το όποιο «προχώρημα στην καριέρα» τους είναι κομμάτι της δουλειάς και πρέπει να είναι μέρος του 8ώρου και οικονομικά καλυμμένο στα πλαίσια της δουλειάς.

Ο κύριος Χατζηγεωργίου δήλωσε ξεκάθαρα: έχω σκοπό να αυξήσω τα κέρδη μου ακόμα περισσότερο, και ο τρόπος είναι μόνο ένας, οι εργαζόμενοί μου θα ματώσουν. Σε όλα αυτά τα ωραία πλάνα του όμως, υπήρχε κάτι που στάθηκε εμπόδιο. Η συλλογική αντίσταση και οργάνωση των εργαζομένων.

Απέναντι στην εντατικοποίηση της εργασίας, την ψυχολογική βία στους χώρους δουλειάς, στις υπερωρίες και τα απλήρωτα σαββατοκύριακα, η πραγματικά συναδελφική λύση που έχουμε να προτάξουμε είναι πάντοτε συλλογική. Ποτέ ο ατομικός δρόμος! 

Αξίζει να θυμίσουμε μια άλλη «συγγενή» πλατφόρμα, την e-food, πώς κάτω από την πίεση μαζικών στάσεων εργασίας και κινητοποιήσεων, αλλά και ενός τεράστιου κύμματος μποϊκοτάζ από δεκάδες χιλιάδες χρήστες της, τελικά πήρε πίσω μια αντεργατική της κίνηση και αντ’ αυτού την μετέτρεψε σε προσλήψεις. Καλό θα ήταν να ξέρει και η εργοδοσία της Skroutz ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ξαναγίνει.

Γι’ αυτό λοιπόν:

Συμμετέχουμε στο σωματείο μας, ενημερώνουμε το σωματείο μας. Ξέρουμε ότι υπάρχει εκεί έξω μαχητικός (και όχι ξεπουλημένος) συνδικαλισμός που μπορούμε να βρούμε καταφύγιο, συλλογική διεκδίκηση και δράση.

Είναι εκατοντάδες οι φορές που έχουμε μπει μπροστά και έχουμε κερδίσει μεγάλες μάχες. Κάτω από την πίεση του σωματείου οι εργοδοσίες έχουν πιεστεί και έχουν ανακαλέσει απολύσεις, έχουν καταβάλει δεδουλευμένες υπερωρίες, έχουν δώσει αυξήσεις. 

Ως Radical IT, εμείς συμμετέχουμε στο κλαδικό μας σωματείο το ΣΕΤΗΠ, και είμαστε παρούσες και παρόντες σε όλες τις εργατικές μάχες, μικρές και μεγάλες που δίνονται στον κλάδο. Σε καλούμε να επικοινωνήσεις μαζί μας και να συμβάλλεις κι εσύ σε αυτή την προσπάθεια.

Αυτή την περίοδο, το σωματείο μας βρίσκεται σε μια ακόμα μάχη αυτή της διεκδίκησης κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Εδώ θα βρεις τη μπροσούρα μας πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.